12 de desembre 2004

variOs LocOs unA noche torMentosa de SePtiembre

El BluEs dEl Autobús [o noches de un verano difíCiL de oLVidar...] [se Llevó eL duLce y me DeJó el mAte, quE eS mÁs aMargO que lA leChe cALientE...] Esa noche comenzó, en el Museu marítimo Estábamos todos juntitos Intentando liar un canutito. No sabíamos cómo. Estuvimos caminando por la Rambla hasta el anochecer Había un poco de hambre Pero no había nada que comer Entonces Juan dijo Shawarma NO! Hace dos días que no cago yo Ese cerdo con ese pancito No me entra ni un bocadito Entonces vamos al libanés Metro metro metro línia tres Y apareció una chinita Intentaba la R como si fuera la L o al revés China loca loca loca, Vamos a comer Que yo lo que quiero es carne de res! Y luego vino Mc griego, que no paró de meter caramelo Fuimos al cine A ver aquel filme Resultó ser una repolonga Ayer cobré y me los fumé Lo único que hago es firmar cheques cheques cheques “ Gràcies Ferran” por comprar esta “xocolata” y entregársela a papá! ps: [versión ligeramente modificada, yo jamás dije: maldito amarillo...]

1 comments:

Anonymous Anònim said...

la pluja netejava la roba de l'estenador que era el protagonista de la llum dels
llampecs i el fum deixava anar un futur imaginari tan clar...
nit de blues, poemes de sofà i ojitos rojos...realment molt difícil d'oblidar...
ami m'han dit que he madurat, imagina!!

eli

dilluns, 13 de desembre, 2004  

Publica un comentari a l'entrada

<< Home